Να 'σαι καλά παππούλη

Πρίν 2 μήνες είχα επισκεφθεί το Ναύπλιο έτσι ώστε να συναντήσω έναν φίλο απο τα παλιά.

Επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο για Αθήνα είδα έναν παππού γύρω στα 80 να κάνει ωτοστοπ.Είχε κιόλας αρχίσει να βραδυάζει και κανένας δεν είχε σταματήσει να τον πάρει.ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ.ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΩΤΑΩ ΠΟΥ ΠΑΕΙ."Μπείτε του λέω"

Πήγαινε για Κόρινθο.Μια μικρή παρέκλιση απο τον δρόμο μου λέω, σιγά.
Ήμουν όμως περίεργος να δώ πως βρέθηκε εκεί και άρχισα να τον ρωτάω.

"ήρθα να ανάψω το καντήλι της γυναίκας μου, μου είπε, εδώ στο νεκροταφείο είναι θαμμένη.Ήρθα με το λεοφωρείο αλλά τωρα έχασα το τελευταίο δρομολόγιο και ευτυχώς που βρέθηκες εσύ"

Πιάνοντας συζήτηση με τον παππούλη, μου είπε πως η γυναίκα του ήταν EΠΟΝ και πως ο ίδιος είχε πολεμήσει στον εμφύλιο και είχε σταλεί εξορία σε ένα απο τα μακρονήσια.

Να, η ζωντανή ιστορία είπα απο μέσα μου.
Επί χούντας πάλι τα ίδια, εξορία 2 χρόνια.

Αρχισε να μου λέει τις ιστορίες για τα παλιά, για τους γερμανούς, το αντάρτικο, τον εμφύλιο, τις εξορίες, τη προδοσία...

Η ώρα και τα χιλιόμετρα είχαν αρχίσει να περνάνε.
Ξαφνικά και λίγο πρίν φτάσουμε μου είπε και για τον Κουφοντίνα!
Πως ήτανε καλό παιδί.Και που τον ξέρεις εσύ τον Κουφοντίνα τον ρώτησα!
"Δεν τον ξέρω, αλλά μου θύμισε τα νιάτα μου ο άτιμος"!

ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΠΠΟΥΛΗ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ