Ο φετιχισμός της "μή βίας"

Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε οι ανακοίνώση μιάς μερίδας "συντρόφων" της άκρας αριστεράς αλλά και του αναρχικού χώρου σχετικά με τη βία.
Τις ανακονώσεις αυτές μπορειτε να τις βρείτε στην εφημερίδα "ποντίκι" φύλλο 1535, αλλά και εδώ: http://politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=133240#133240
---------

"Για τον κ. Ντίρινγκ, η βία είναι το απόλυτο κακό και η πρώτη πράξη βίας είναι γι' αυτόν, το προπατορικό αμάρτημα. Ολόκληρη η περιγραφή του, η σχετική με τη βία, είναι μια ιερεμιάδα για τον τρόπο με τον οποίο όλη η ως τώρα ιστορία έχει μολυνθεί από το προπατορικό αμάρτημα, για την επονείδιστη διαστροφή όλων των φυσικών και κοινωνικών νόμων, από τούτη τη διαβολική δύναμη, τη βία.

Το ότι όμως η βία παίζει και έναν άλλο ρόλο στην ιστορία, έναν επαναστατικό προοδευτικό ρόλο, το ότι δηλαδή, σύμφωνα με τα λόγια του Μαρξ, είναι η μαμή, που από κάθε παλιά κοινωνία, ξεγεννά μια καινούρια κοινωνία, το ότι αποτελεί το όργανο με το οποίο επιβάλλεται η κοινωνική εξέλιξη και σπάζει τις αποστεωμένες, τις νεκρές πολιτικές μορφές γι' όλα αυτά δε λέει ούτε λέξη ο κ. Ντίρινγκ. Μόνο αναστενάζοντας και βογκώντας, παραδέχεται πως ίσως, για να ανατραπεί το οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης, μπορεί να χρειαστεί δυστυχώς η βία! Γιατί κάθε χρήση βίας, διαφθείρει εκείνον που τη χρησιμοποιεί. Και όλα αυτά λέγονται, παρά τη μεγάλη ηθική και πνευματική ανύψωση που επέφεραν όλες οι νικηφόρες επαναστάσεις.

Και όλα αυτά λέγονται στη Γερμανία, όπου μια εξέγερση, στην οποία θα μετείχε ο λαός, θα είχε το λιγότερο σαν αποτέλεσμα να ξεριζώσει τη δουλοφροσύνη, που έχει φωλιάσει στην εθνική συνείδηση, ύστερα από την ταπείνωση του τριακονταετούς πολέμου.

Και αυτό το άτονο, το ξεζουμισμένο και πλαδαρό κήρυγμα, έχει την αξίωση να επιβληθεί στο πιο επαναστατικό κόμμα που γνώρισε η ιστορία."
Φρίντριχ Ένγκελς


Στο απόσπασμα αυτό,βλέπουμε καθαρά, ότι ο Ενγκελς θεωρεί τη βία, όχι ως αναγκαίο κακό όπως ενδεχομένως μπορεί να τη βλέπουν ορισμένοι "σύντροφοι" αλλά και ως απαραίτητη προυπόθεση ηθικής ανάτασης του έθνους (συγκεκριμένα του Γερμανικού) έτσι ώστε να ξεριζωθεί η ηττοπάθεια και δουλοπρέπεια.Εάν αυτό μπορεί να χαρακτηρισθεί "φετιχισμός" τότε ο Ενγκελς δεν ήταν παρά φετιχιστής....

Ο Μάρξ στο Κομμουνιστικό μανιφέστο δηλώνει ξεκάθαρα:
"Οι κομουνιστές δεν καταδέχονται να κρύψουν τις απόψεις τους και τις βλέψεις τους.
Δηλώνουν, λοιπόν, ανοιχτά ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βίαιη ανατροπή της σημερινής καθεστηκυίας τάξης."

Φαντάζομαι πως είναι ανώφελο να εξηγήσουμε/εξηγήσω σε μαρξιστές γιατί ο Μάρξ γράφει κάτι τέτοιο, πώς και γιατί δηλαδή οι κυρίαρχες τάξεις δε πρόκειται ποτέ να παραδώθούν ειρηνικά, πως και γιατί το προλεταριάτο θα πρέπει να εφαρμόσει μαζική αμείλικτη τρομοκρατία εναντίον της αστικής τάξης.

------

Και ενώ λοιπόν (όπως έδειξαν τα δεκεμβριανά) σημαντικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας ριζοσπαστικοποιούνται, βλέπω κομμάτια της άκρας αριστεράς ή του αναρχικού χώρου αντίθετα προς τη κοινωνία την οποία υποτίθεται θέλουν να πλησιάσουν,να συντηρητικοποιούνται, καταφεύγοντας σε λογικές "μή βίας" .

Αυτή τη συντηρητικοποίηση που ουσιαστικά σημαίνει επιστροφή στον πασιφισμό και τη σοσιαλο-δημοκρατία, τη βαπτίζουν "νέα προσπάθεια για να πλησιάσουμε τη κοινωνία"Εδω δηλαδή έχουμε ξεκάθαρη παραχάραξη της πραγματικότητας και της αλήθειας.

Και ποιά είναι τα όπλα του προλεταριάτου ωφείλει να αναλογιστεί κανείς?
Τα μοναδικά όπλα της ελευθεριακής συνείδησης είναι "οι ιδέες" μας λένε οι "σύντροφοι"!!!
Οι σύντροφοι βέβαια,ξεχνούν, ότι ο κόσμος δεν αλλάζει ούτε με ιδέες, ούτε με ευχολόγια.Και όταν βέβαια αυτά τα γραπτά γράφονται κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης ή λίγο μετά από αυτήν, έ τότε δε διαφέρουν από τα λόγια των παπάδων (βλ. τον αρχιεπίσκοπο, ακριβώς αυτά είπε, ότι έχουν δίκιο τα παιδιά, αλλά όχι προσφυγή στη βία...)

Οι "σύντροφοι" αυτοί, καλούν το κίνημα να ξεκόψει από την επαναστατική παράδοση και τους καλούν να εφευρουν νέες ιδέες.ΕΓΩ ΠΡΟΚΑΛΩ ΤΟΝ ΟΠΟΙΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΕΦΕΥΡΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΙΔΕΑ!!!!Είναι όλες γραμμένες και ξαναγραμμένες, ειδικότερα αυτές που αναφέρονται στη "μή βία"....

Και ενω ορισμένοι "σύντροφοι" εξεγείρονται όταν εκβιαστκά τους τίθεται το δίλλημα "ή με τις βιτρίνες ή με το κράτος" (και απαντούν χωρίς αιδώ με κανέναν από τους δύο!) επαναλαμβάνουν αυτό ακιβώς που λένε όλοι οι αισχροί απολογητές του συστήματος,ταυτίζοντας τη βία των καταπιεσμένων με την βία των καταπιεστών. (μας θεωρούν για μαλάκες δηλαδή) .Με άλλα λόγια έχουμε την αποθέωση του λακεδισμού.

Να πως απαντούσε ο ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού σε όλους αυτούς :
"ας μην τολ­μή­σουν οι κα­τά­πτυ­στοι ευ­νού­χοι να μας πουν ό­τι έ­νας δου­λο­κτή­της, που με την πο­νη­ριά και τη βί­α κρα­τά­ει έ­ναν δού­λο α­λυ­σο­δε­μέ­νο, και έ­νας δού­λος, που με την πο­νη­ριά ή τη βί­α σπά­ζει τις α­λυ­σί­δες του, μπο­ρεί να εί­ναι ί­σοι μπρο­στά σε έ­να δι­κα­στή­ριο η­θι­κής"

Αλλά οι "σύντροφοι" αυτοί το πάνε πιο μακριά ακόμα, παραχαράσοντας συνειδήτά.
Εχουν το θράσος -διότι περί θράσους πρόκειται- ταυτόχρονα με τα ηθικολογικά παπαδίστικα κυρήγματά και εκκλήσεις για "μή βία", να αναφέρονται στους νεκρούς αναρχικούς του Σικάγο,στους νεκρούς αναρχικούς
που επέσαν μαχόμενοι τον ισπανικό φασισμό και σε πολλούς άλλους που έπεσαν με το όπλο στο χέρι για να υπερασπίσουν τις ιδέες τους αλλά και να αλλάξουν το κόσμο.
Θα υπενθυμίσω στυς "συντρόφους" αυτούς του χριστιανικού ευαγγελίου που θα ήταν καταλληλότεροι για ιεχωβάδες και όχι για επαναστάτες κομμουνιστές ή αναρχικοί, ότι τους νεκρούς δε τους τιμάς με ιδέες, με λόγια, επικείδιους στα νεκροταφεία και περισπούδαστα πανεπιστημιακά συγγράματα, αλλά με τη συνέχειση του έργου τους.

ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ "τη σκανδάλη,την ενέδρα, την αυτοδικία,την εκδίκηση καί τη μυρωδιά τού θανάτου,τον εμφυλίο καί το μίσος..."

Αφού εντελώς ξεδιάντροπα ταυτίζουν όλα τα παραπάνω φτάνουν μέχρι και το σημείο να αρνηθουν τον εμφύλιο πόλεμο -ενώ ήδη εχουν αναφερθεί σε παραδείγματα συντρόφων που πεθαναν σε αυτόν ακριβώς τον εμφύλιο που τάχα δεν είναι η "φωνή του κινήματος".
Αξίζει να προσέξει κανείς εδώ τη γελοία θέση που υπονοείται, ότι δηλαδή μέσα από τα πλαίσια της κοινωνικής ειρήνης και εθνικής ενότητας!!!(?), ως δια μαγείας, θα ξεπηδήσει η μελλοντική ελεύθερη κοινωνία που ευαγγελίζονται!

Όλο αυτό το σάπιο συνοθύλευμα από ειρηνιστικές και ηττοπαθείς συμβουλές...το ντύνουν με τη σωστή θέση οτι "τό κύριο καί σοβαρό όμως πρόβλημα γιά τό κίνημα είναι νά παραμερίσει τήν εσωστρεφειά του,τήν αδιαλλαξία,τά στερεοτυπά του,τίς "σφραγίδες" καί τά "μαγαζιά" του καί νά ανοίξει ξανά τούς "κλειστούς χώρους" σέ όλα τά κοινωνικά στρώματα πού σαπίζουν απελπισμένα στό πέλαγος τής βαρβαρότητας"
Σκοπίμως ξεχνούν όμως οτι με το παραπάνω απόσπασμα μπορεί να συμφωνήσει ο οποιοσδήποτε κομμουνιστής ή αναρχικός ανεξάρτητα από τη θέση του υπέρ της βίας ή όχι.
Αρα τι εξυπηρετεί και γιατί το αναφέρουν έτσι ξεκάρφωτα στη προβληματική που αναπτύσουν για τη βία?

Μας λένε πως η βία των εξεγερμένων προκαλεί την αντίδραση του κράτους και πως δε πρέπει να καταφευγουμε σε αυτή δίοτι επιφέρει τα αντίθετα απο τα αναμενόμενα αποτελέσματα! Στη λογική της δράσης-αντίδρασης ξεχνούν πως η πρωταρχική βία είναι αυτή του κράτους και πως σε καμια περίπτωση δε μπορείς να ζητάς απάθεια ή απραξία με τη λογική να μη προκαλέσεις! Διότι Θα τους πω, πως τα ίδια λέγαν και οι ταγματασφαλίτες κατα τη διαρκεια της γερμανικής κατοχής ότι η δράση των αντάρτικων αντιστασιακών οργανώσεων προκαλούσε την εγδίκηση των γερμανών άρα ήταν λάθος η προσφυγή στα όπλα.Η εγδίκηση των Γερμανών βέβαια, στη δικιά μας περίπτωση αντικαθίσταται από την εγδίκηση του κράτους...

Σε κάθε περίπτωση ο φετιχισμός της "μη βίας" είναι χίλιες δυο φορές πιό επικίνδυνος, αφού επαναφέρει με ύπουλο και δήθεν πρωτοποριακό τρόπο τις παλαιές πεθαμένες και σάπιες λογικές της σοσιαλοδημοκρατίας που τόσο πολέμησαν οι Μάρξ-Ενγκελς-Λένιν(αλλά και ο Μπακούνιν) πρίν από 200 χρόνια!!!!