ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΕΝΟΠΛΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Αρθρο που μεταφέρει απόψεις παλαιστινίων μαχητών μέσα από τη Γάζα

Νασίμ Αλατρας

Η Μέση Ανατολή τις προηγούμενες δυο εβδομάδες βλέπει μια «νέα φάση του πολέμου μεταξύ των καθεστώτων του ιμπεριαλισμού (Ισραήλ, Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία) και του ρεύματος της ένοπλης αντίστασης (ισλαμικών και αριστερών οργανώσεων και κινημάτων)». Εδώ και δεκαετίες, πολλές οργανώσεις με διαφορετικό ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο «επιδίωκαν στο πλαίσιο του απελευθερωτικού αγώνα μια στρατιωτική σύγκρουση σώμα με σώμα με τον "αήττητο" ισραηλινό στρατό μέσα στο έδαφος της κατεχόμενης Παλαιστίνης». Στο χρονικό διάστημα αυτό, ο στόχος των οργανώσεων «δεν ξεθώριαζε γιατί ο εχθρός δεν έπαυε να δημιουργεί ο ίδιος τις κατάλληλες συνθήκες και αιτίες: οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η ισραηλινή κατοχή, η διατήρηση της ισραηλινής στρατιωτικής υπεροχής και η εδραίωση των δικτατορικών και αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων».

Οσες «κακοτοπιές» και «στραβές» και αν έβρισκαν στο δρόμο τους, «δεν παρέκκλιναν από το στόχο τους». Και σαν άρχισε η μάχη, μερικοί προεξόφλησαν το αποτέλεσμα, εξαιτίας της ναζιστικής βαρβαρότητας που πράττει ο ισραηλινός στρατός όταν εμπλέκεται σε πολέμους: σφαγές, στοχευμένες δολοφονίες, πολιτική εθνοκάθαρση, συλλογική τιμωρία και πολλά άλλα έργα της «διαφορετικής» και «εκλεκτής» ισραηλινής κουλτούρας. Και όμως, στην «άλλη πλευρά της πραγματικότητας υπήρχαν η αντίσταση, το θάρρος, η θέληση για αγώνα και η αποφασιστικότητα για μια νικηφόρα μάχη των ανταρτών της Παλαιστίνης».

Στη μάχη της Γάζας, από την έναρξή της, το Ισραήλ έδειχνε ότι δεν θα σταματούσε πουθενά και για τίποτα αν δεν συνέτριβε την ένοπλη αντίσταση των Παλαιστινίων, όχι βέβαια επειδή εκλογικά τα κόμματα της λεγόμενης ισραηλινής μετριοπαθούς πολιτικής έχαναν στις δημοσκοπήσεις, εξαιτίας της αδράνειας που έδειχνε ο κυβερνητικός συνασπισμός απέναντι στην απειλή που αποτελούσαν οι ρουκέτες και, βέβαια, ούτε μόνο επειδή υπάρχει μια έκδηλη «μικρή ανησυχία» στο ισραηλινό πολιτικό σύστημα, που εκφράζεται στο ότι «μπορεί» -κάτω από κάποιες προϋποθέσεις- να κάψει ο νεοεκλεγείς στο Λευκό Οίκο την πολιτική της «λευκής επιταγής» που έδιναν οι ΗΠΑ στο Ισραήλ, αλλά επειδή η ασφάλεια του καθεστώτος κατοχής στην Παλαιστίνη κινδυνεύει να πληγεί ανεπανόρθωτα. Η «ασφάλεια» των εποίκων που εδώ και δεκαετίες σκοτώνουν και μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια για ειρηνική λύση στη Μέση Ανατολή. Το καθεστώς εποίκων δεν περιορίζεται πια μόνο στο έδαφος της Δυτικής Οχθης, αλλά φτάνει σε όλα τα επίπεδα και όργανα του πολιτικού συστήματος στο κράτος του προφήτη Ισραήλ.

«Οι ένοπλες οργανώσεις στη Γάζα εδώ και τρία χρόνια εργάζονταν στο έδαφος και στο υπέδαφος, η καθεμία ξεχωριστά, αλλά με καλό επίπεδο συνεργασίας και συντονισμού από κάτω προς τα πάνω, από τη βάση μέχρι την ηγεσία, για την υπεράσπισης της αντίστασης, για να χτιστεί ένα Ανόι των Παλαιστινίων». Παρά αυτά, ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις υπήρχαν και μάλιστα σκληρές μερικές φορές, αλλά δεν έφτασαν ποτέ σε επίπεδο που να απειλούσαν το στόχο και το έργο «Ανόι των Παλαιστινίων», παρά μόνο όταν η κλίκα του αρχηγού των σωμάτων ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα, Μαχμούντ Νταχλάν, αποφάσισε, για λογαριασμό του Ισραήλ, των ΗΠΑ και του Αμπάς, να εξοντώσει το «στόχο» και το «έργο» της ένοπλης αντίστασης. Με αυτή την κλίκα η Χαμάς έδωσε μόνη της μια καθοριστική μάχη και την κέρδισε, ανατρέποντας το καθεστώς των Νταχλάν-Αμπάς.

Από εκεί και μετά, το χτίσιμο του «Ανόι» προχωρούσε σταθερά και γρήγορα, κάτω όμως από μια ομπρέλα προστασίας που έλειπε σε μεγάλο βαθμό όταν κυβερνούσε ο Αμπάς. «Το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και τα αραβικά αντιδραστικά κράτη ξεκίνησαν μαζί μια νέα φάση αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας. Στόχος τους ήταν η αποδυνάμωση της Ενοπλης Αντίστασης, με απώτερο σκοπό τη στρατιωτική της εξόντωση». Ο αποκλεισμός σκόπευε στην ουσία στο να αποκόψει τις παλαιστινιακές ένοπλες οργανώσεις από το λαό, «πίστευαν οι εχθροί της αντίστασης ότι όσο περισσότερο υπέφερε ο λαός της, όσο περισσότερο πεινούσε και στένευαν οι δρόμοι της προοπτικής τόσο μεγαλύτερο θα ήταν το ρήγμα μεταξύ του λαού της Γάζας και των οργανώσεών του». Εδώ ακριβώς είχαν τεράστια σημασία, όχι μόνο ως πράξη αλληλεγγύης, οι πράξεις πολλών ακτιβιστών με τα ελληνικά καΐκια που έσπαζαν τον αποκλεισμό. Εστειλαν με την πράξη τους αυτή ένα μήνυμα στο λαό της Παλαιστίνης στη Γάζα ότι πολλοί λαοί βρίσκονται στον πλευρό του.

Οταν κατέληγαν πολλές αναφορές και εκθέσεις υπηρεσιών και οργανισμών στο συμπέρασμα ότι ο αποκλεισμός δεν φέρνει θετικά αποτελέσματα, αλλά αντιθέτως οι παλαιστινιακές οργανώσεις έβρισκαν νέες μορφές που έσπαγαν τον αποκλεισμό σε όλα τα επίπεδα: τα τούνελ αποτέλεσαν κύρια μορφή. Ο αριθμός τους αυξήθηκε: από 30 που ήταν το 2005 έφτασαν τα 300 τούνελ το 2008. Μέσα από τα τούνελ οι παλαιστινιακές οργανώσεις και πολλά κοινωνικά και ανθρωπιστικά ιδρύματα κατάφερναν και εισήγαγαν φάρμακα, τρόφιμα, οικοδομικά υλικές, όπλα, ανθρώπους, ελπίδες, προοπτική και θάρρος.

«Τα καθεστώτα των ιμπεριαλιστών (Ισραήλ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία) στην περιοχή, όταν είδαν ότι ο αποκλεισμός δεν απέδιδε τα αναμενόμενα και ότι δεν λύγισε την αντίσταση, αρνήθηκαν να ανανεωθεί η εκεχειρία όπως ζητούσαν οι παλαιστινιακές οργανώσεις μέσα στη Γάζα». Παρά τις εκκλήσεις πολλών διεθνών οργανισμών και επιτροπών, τα καθεστώτα όχι μόνο δεν υποχώρησαν, αλλά άρχισαν «να στρώνουν στο έδαφος σχέδια εξόντωσης των οργανώσεων της ένοπλης αντίστασης».

Από εκεί και πέρα δεν τους ήταν δύσκολο να βρουν οποιαδήποτε δικαιολογία και αφορμή για να ξεκινήσουν τον πόλεμο εξόντωσης.Στις 27-12-2008 επικαλέστηκαν εκτόξευση ρουκετών για να ξεκινήσουν τον πόλεμο εναντίον της Γάζας, την ίδια στιγμή στις 08-01-2009 αποφάσισαν οι Ισραηλινοί να μην ξεκινήσουν πόλεμο εναντίον του Λιβάνου όταν έπεσαν ρουκέτες από το νότιο Λίβανο στο βόρειο Ισραήλ. Αυτό αποδεικνύει ότι ξεκινούν τον πόλεμο που θέλουν όταν έχουν έτοιμο το σχέδιο και όχι όταν βρίσκουν αφορμή. Αφορμές χιλιάδες κυκλοφορούν ελεύθερα στη Μέση Ανατολή, ο οποιοσδήποτε μπορεί όταν θέλει να επικαλεστεί οποιαδήποτε αφορμή για να ξεκινήσει έναν πόλεμο ή μια δολοφονία ή σφαγή. Γιατί είναι μια περιοχή γεμάτη πολέμους, τραγωδίες, πόνους, κοινωνική και πολιτική καταπίεση, κατακτητές, δικτατορίες, βασανιστήρια, εκτελέσεις κ.λπ.

«Οι δυνάμεις της ένοπλης αντίστασης, παρ' ότι δεν είχαν περισσότερο χρόνο για να ετοιμαστούν καλύτερα», εντούτοις έδειξαν -με την αντοχή τους απέναντι στον ισχυρότερο στρατό στη Μέση Ανατολή- ότι το μέγεθος της προετοιμασίας μέχρι τώρα είναι αρκετά ικανοποιητικό. «Η αντοχή τους και η θαρραλέα αντίσταση που επιδεικνύουν για δύο εβδομάδες παρά τους ανελέητους αεροπορικούς βομβαρδισμούς οι ένοπλες οργανώσεις απέναντι στη φονική ισραηλινή μηχανή έδειξαν ότι αν είχαν περισσότερο χρόνο προετοιμασίας στη διάθεσή τους θα είχαν νικήσει ήδη τον ισραηλινό στρατό ξηράς». Σήμερα, και παρά τις δώδεκα προσπάθειες διείσδυσης, ο ισραηλινός στρατός σε πέντε μέτωπα στη βόρεια, κεντρική και νότια Γάζα απέτυχε παταγωδώς να ανακαταλάβει τη Γάζα. Στα μέτωπα Μπέιτ Λάχια, Μπέιτ Χανούν, Τζαμπάλγια, στο βορρά και στα μέτωπα Χαν Γιούνις και Ράφα στο Νότο, «οι παλαιστινιακές οργανώσεις κατάφεραν να αποκρούσουν όλες τις επιχειρήσεις διείσδυσης στις κατοικημένες περιοχές της Λωρίδας της Γάζας».

φ.611, 10/1/09
Προλεταριακή Σημαία, Εμμ. Μπενάκη 43